Adı Geçmeyen Yokluğun Kanaması

Yol seslenince adama teneffüse çıkar çarşı pazar Bavullar gelir oturur zamanın ortasına Sonra bitiremediğin cümleleri dizersin Sonra savrulduğun hayatı, memuriyetini Cebine doldurduğun toprağı sonra İyi dileklerini. Ayakları kaşınır yol adama seslenince Parmağını ıslatmadan, el kaldırmadan Geriye doğru saymaya başlar yol Geçip gitmeyen öksürüğün ertelenir Bir baykuş bir gece vakti ürkütmez seni Çünkü yol müstakil bahçeli bir yol olur Bahçenin içinde bir kiler, kilerin içinde bir duvar Duvarın içinde bir leke.