Beyaz Yaka

“Zaman dediğin şey gelmiyor. Zaman geçip gidiyor ve sen ona uymazsan,sonun gelir. Curha topraklarıdaki insanlar sadece günleri değil,ayları da kaybetmiş.” Kent yaşamının iki yüzlülüğünden sıkılan, serüven peşinde koşmaya karar veren Elizbar'ın yolu Curha'nın köyüne düşer ve Hatuta ile karşılaşır. Hayatının aşkıyla. Gelin görün ki, Elizbar Hevsureti köyünün geleneklerine uyum sağlayamaz ve Tiflis'in kalabalığı burnunda tütmeye başlar. Miheil Cavahişvili usta bir anlatıcı ve hızla akıp giden Beyaz Yaka romanında yoğun felsefi meseleleri yine ustalıkla ele alır. Beyaz Yaka, aşkın, ümidin, ölüm ve esaretin, insanoğlunun kafesleri olan köy ve kentin romanı.