Feramuş

“Gel, Feramuş… Zamanın kendisi, bir yanılsama değil midir? Geçmiş dediğin yalnızca hatırada, gelecek dediğin yalnızca korkuda yaşar. Şimdi dediğimiz ise, varlığına tutunmaya çalıştığın ama her nefeste dağılan bir gölgedir. Sen hangi zamana aitsin?” “Gerçek dediğin nedir ki? Eğer beni görüyorsan, ben de varım. Eğer beni hayal ediyorsan, ben yine varım. Çünkü her hayal, gerçeğin bir yüzüdür.” “Evlat, yol dediğin şeyin nihayeti yoktur. Yol, yolcunun kendisidir. Sen nereye varmak istiyor-san, orası yolunun kıyısıdır. Ve bil ki, her kıyıda bir ayna bulacaksın. O aynada gördüğünsen olmayacaksın, ama senden de ayrı olmayacak.” Leyan Remî Feramuş'ta acının hakikatini fısıldıyor.