Gamzendeki Yalnızlığım

“Meğer ne çok mayınlar taşırmış yüreğim...” Çocukluğumdan kalma gözyaşlarım Sağanak yağmur gibi. Toprağa ağardı, hep aynı renkleri sevmiştim… Aşk ile yoluma, yoluna Ne çok gül ekilmişti Bin bir yokluk Acıtırdı yüreğimi. Firar etmek isterdim, İnsanı saklayan dağ yalnızlığına. Sonsuzluğa çağrışım yapan, nehirlerde boğulmak isterdim. Deniz dalgalarındır. Hep kıyıya çarpan benim, Arta kalan yanlarım terk edilmişliğim…