Hikmet'ül İrfan

Ey Yolcu! Bil ki, bu âhir zamanda hakikât perdelenmiş, Hak ile bâtıl birbirine karışmış. Nefis, hileyle doğruyu ters yüz etmiş; gafletle kirlenen akıl, yanlışı savunur hâle gelmiştir. Akıl kirlenince kalp de kararır; onda ne hakikât ışığı yansır, ne de Hakk'ın tecellîsi sûdur eder. Zira, Hak yolu berraklık ister; pası, kiri, bulanıklığı kabul etmez. Hak'tan gelen nur, ancak pâk gönüllerde ve temiz idrâklerde tecellî eder. Bil ki, nur ilimdir, hikmetü'l-irfân'dır... Ey arayış ehli! Mana âleminden gelen Hak kelâmı gaflet perdesini söker, uyuyan idrâkleri uyandırır, kalpleri hakikâte çağırır. O hâlde! Gönül evini pâk eyleyip uyar gönlündeki çerağı. Nakşeyle kalbine Hak kelâmlarını ki, gönlünden O'nun nutk-u nefesi yankılansın. Ve gönlün, şu âhir zamanın karanlığında nur ile dolsun... Her dem aşk ile, Huuu Yâ Ali