İnsanlığın Aşkı

Gönül ferman dinlemiyor ki Gönül ferman dinleseydi eğer Ferhat dağları deler miydi? Mecnun çöllere düşer miydi hiç? Kerem sazıyla yandı Aslı'ya Çok şey söylendi aşk üstüne Söylenmeyenlerse sadece yaşandı Kalplerde bir hançer acısı bırakarak. Küllendi hiç sönmeyen ateş Belki Anka Kuşu da gelmedi Belkıs kayıp bir alıntı şimdi dudaklarda Çoğu zaman bir tesellidir, olmasını istediklerimiz. Aşkımız bitince ölüyor, İnsanlığımız, umutlarımız. Aşkın kapı aralığında, Meçhule koşuyorsa Yalnızlığını kalbine gömen her yolcu Aşktır içinde taşıdığı, Kuşaktan kuşağa söylenen. Ne mitler ne de efsaneler… Sadece aşk, Dillerden dile, Bize bizce yaşamayı öğreten.