Krizler ve Dönüşümler Çağında Mekânsal Çalışmalar

Bugün, insanın çevresini biçimlendirme yetisi hiç olmadığı kadar genişlemiş durumda; ancak bu genişleme, beraberinde kırılganlıkları da getirmektedir. Kentlerin metalaşması, ekolojik sınırların aşılması, dijital teknolojilerin gündelik hayatı dönüştürmesi ve kimliklerin çevrimiçi temsillerle yeniden biçimlenmesi, mekân kavramını yeniden düşünmeyi zorunlu kılmaktadır. Tasarım, bu kırılgan dengeyi yeniden kurmanın bir yolu olarak, hem eleştirel hem yaratıcı bir araçtır. Kriz, sınırları görünür kıldıkça; tasarım, bu sınırların ötesine geçme iradesini ortaya koyar. Dolayısıyla tasarım, yalnızca krizleri “çözmek” için değil, onların ürettiği yeni gerçeklikleri “anlamlandırmak” ve “dönüştürmek” için vardır. Bu kitap, böyle bir çerçeve içerisinde şekillenmektedir. Krizler ve Dönüşümler Çağında Mekânsal Çalışmalar, krizleri yalnızca yıkım değil; yenilenme, uyum ve yeniden yapılanma süreçleri olarak ele alır. Kitap, dört ana tematik eksen üzerinden ilerler: kavramsal ve temsili zemin, toplumsal ve kentsel dönüşüm, ekolojik ve sürdürülebilir dönüşüm ve dijitalleşme ve kimlik dönüşümü. Her eksen, krizin farklı bir mekânsal katmanda nasıl belirdiğini ve tasarımın bu krize nasıl yanıt verdiğini tartışır. Kitabın ilk bölümü, mekânın düşünsel ve temsili boyutlarını ele alarak okuru krizin felsefi arka planına taşır. “Kentsel Krizlere Çözüm Olarak Mekânsal Dönüşüm: Mekânsal Planlama Kuramları” başlıklı çalışma, mekânsal planlamayı krize verilen toplumsal bir refleks olarak konumlandırır. Sanayi Devrimi'nden günümüz planlama pratiklerine uzanan bu inceleme, kentlerin politik-ekonomik dalgalanmalarla nasıl yeniden biçimlendiğini ortaya koyar. Planlama, burada yalnızca bir teknik araç değil; toplumsal iyileşmenin ve mekânsal onarımın dili olarak okunur.