Unutulmuş Ruhlar Ülkesi

Her şafağa, aydınlığını kavuşturmak için koşuyorum bir umut, geceden... bütün ışığımı çekiyor içine ve sönmüşlüğünü yükleyip gözlerime, ruhumun üstünü çizip geçiyor... kalıyorum dizüstü çaresiz boğuntuyla, ama sen, gündoğumundan da taze bir ışık ile doluyorsun gözlerime... ve yıldızlar, beni bekliyor gecelerine, mavi yüzümün kuzey serinliğinde...