Yağmur’u Beklerken

"Rezilleşebildiğin kadar özgürsün. Hayatının özetiydi bu. Kendini bütünüyle karanlığa ve ölümün buz gibi soğukluğuna teslim etmek üzereydi. Solgun ay ışığının toza bulanmış şeffaf pencereden içeri süzüldüğü o anda zihninden geçmişine dair bulanık düşünceler geçiyor, içten içe gurur duyduğu gücünün felce uğradığını, öfkesinin ise bedeninden ansızın uzaklaştığını hissediyordu. Hiçbir ilgi çekici yanı yoktu artık, alev saçan gözleri durgunlaşmış, çaresizlik tüm gövdesine bir sarmaşık gibi hâkim olmuştu..."