Helbest û Stranên Jinên Peştonî - Landayî

Landayî Helbest û Stranên Jinên Peştonî Çima me xwest van helbestên landayî wergerînine zimanê kurdî û lêkolinan li ser bikin? Sedema pêşî, jinên ev helbest nivîsîne nexwende ne; li ser jiyana xwe û hinek dozên civakî nivîsîne. Sedema duyan, landayî di kelepora gelêrî ya cihanî de cureyeke helbestan a taybet e. Sedema sêyan, di navbera van helbestan û helbestên jinên Kurdan de hevbeşiyek heye; ango dê civaka kurdî were ber çavên Kurdan dema van helbestan bixwîne. Bi taybetî rewşa jina Kurd di civaka êlî ya kurdî de nîşan didin. Navê van helbestan bi zimanê Urduyî Landayî ye. Ev peyv bi kurdî tê wateya kurt, ango kurtehelbest. Feylosof û nivîskarê Efxanî Dr. Seyîd Beho Dîn Mecrûh (1928-1988) dibêje: « Jinê peştonî ev helbest di nav xwe de diaferandin, distiran û bazdidan. Ew du xêzên serbixwe ne li ser mijarekê ne. » Landayî Dengê Kê ye? Landayî dengê hundirîn yê jina peştonî ye. Herwiha ji bo em civaka efxanî ji bin ve nas bikin, giyanê gelê vê civakê vekolin, divê em helbestên landayî bi baldarî bixwînin û li wan mijûl bibin. Carinan nêrînên siyasî û rewşenbîrî gewhera gelan diyar nakin. Di Rojhilata Navîn de pir caran siyasetmedar û rewşenbîr di bin bandora hêvî û daxwazên xwe de hin nêrînan dinivîsin. Lewra hinekî dûrî helkewtê dikevin. Di van helbestan de, em nêrîna jina Efxanî ya gelêrî li ser jiyan, civak, welat, penaberî û hinek mijarên din dixwînin. Bi taybetî li ser civaka nêrzayî ya êlî û ya misilmaniya tûndrewî Ev jin ne siyasetmedar in, ne rewşenbîr in; tiştekî ji dîroka civaka xwe nizanin. Ew bi sewdan û hestan zarokên dema xwe û civaka xwe ne; û dûvre endîşe û fantaziyên siyasî ne. Em karin bibêjin, ev helbest zimanê civaka helkewtî ne. Bi gotineke din, ev helbest seranser rewşa jinê ya nûdemî di vê civakê de û taybetiya serkêşiya wê didine xuyakirin. Çend Landayî: Xwedayê min nehêle jinek li penaberîyê bimire gava cankêşiya xwe ya dawîn bikişîne dê navê te ji bîr bike ji ber ku wê çaxê xeynî warê xwe li tiştekî din narame. *** Birayên min desmalên xwe wekî piştanan girêbidin tifingan rakin û herin meydana çewşenê. *** Li ser zemîna welatê min çêjeya xwîna şehîdan wekî gulîlkên nîsanê ne ji bihara azadiyê re. Jê hez dikim jê hez dikim venaşêrim mendel nakim heta ku bi kêran şanikên min yek bi yek hilkişînin. *** Ger tu bi evîna min dîn nebî tu şîla Lo mirovên bê dilovan, *** hun dibînin kalek min kaşî nivînê dike û hun dipirsin çima ez digirîm çima pore xwe dirûçikînim.va lêvên min çêje nakî. *** Şev e dilyarê min pencere tarî ye û nivîn pir in lê xişexişa bazinên min dê nivîna min nîşanî te bike. *** Ewilî min di nav zendê xwe ke bila tu yê min bî paşê tu dikarî xwe li hêtên min ên qedîfeyî bipêçî. *** Lawiko, were de tu were bila serê min qurbana serê te be şevek ji şevên van payîzan mêvanê sîng û berê dosta xwe be Landayî Helbest û Stranên Jinên Peştonî Çima me xwest van helbestên landayî wergerînine zimanê kurdî û lêkolinan li ser bikin? Sedema pêşî, jinên ev helbest nivîsîne nexwende ne; li ser jiyana xwe û hinek dozên civakî nivîsîne. Sedema duyan, landayî di kelepora gelêrî ya cihanî de cureyeke helbestan a taybet e. Sedema sêyan, di navbera van helbestan û helbestên jinên Kurdan de hevbeşiyek heye; ango dê civaka kurdî were ber çavên Kurdan dema van helbestan bixwîne. Bi taybetî rewşa jina Kurd di civaka êlî ya kurdî de nîşan didin. Navê van helbestan bi zimanê Urduyî Landayî ye. Ev peyv bi kurdî tê wateya kurt, ango kurtehelbest. Feylosof û nivîskarê Efxanî Dr. Seyîd Beho Dîn Mecrûh (1928-1988) dibêje: « Jinê peştonî ev helbest di nav xwe de diaferandin, distiran û bazdidan. Ew du xêzên serbixwe ne li ser mijarekê ne. » Landayî Dengê Kê ye? Landayî dengê hundirîn yê jina peştonî ye. Herwiha ji bo em civaka efxanî ji bin ve nas bikin, giyanê gelê vê civakê vekolin, divê em helbestên landayî bi baldarî bixwînin û li wan mijûl bibin. Carinan nêrînên siyasî û rewşenbîrî gewhera gelan diyar nakin. Di Rojhilata Navîn de pir caran siyasetmedar û rewşenbîr di bin bandora hêvî û daxwazên xwe de hin nêrînan dinivîsin. Lewra hinekî dûrî helkewtê dikevin. Di van helbestan de, em nêrîna jina Efxanî ya gelêrî li ser jiyan, civak, welat, penaberî û hinek mijarên din dixwînin. Bi taybetî li ser civaka nêrzayî ya êlî û ya misilmaniya tûndrewî Ev jin ne siyasetmedar in, ne rewşenbîr in; tiştekî ji dîroka civaka xwe nizanin. Ew bi sewdan û hestan zarokên dema xwe û civaka xwe ne; û dûvre endîşe û fantaziyên siyasî ne. Em karin bibêjin, ev helbest zimanê civaka helkewtî ne. Bi gotineke din, ev helbest seranser rewşa jinê ya nûdemî di vê civakê de û taybetiya serkêşiya wê didine xuyakirin. Çend Landayî: Xwedayê min nehêle jinek li penaberîyê bimire gava cankêşiya xwe ya dawîn bikişîne dê navê te ji bîr bike ji ber ku wê çaxê xeynî warê xwe li tiştekî din narame. *** Birayên min desmalên xwe wekî piştanan girêbidin tifingan rakin û herin meydana çewşenê. *** Li ser zemîna welatê min çêjeya xwîna şehîdan wekî gulîlkên nîsanê ne ji bihara azadiyê re. Jê hez dikim jê hez dikim venaşêrim mendel nakim heta ku bi kêran şanikên min yek bi yek hilkişînin. *** Ger tu bi evîna min dîn nebî tu şîla Lo mirovên bê dilovan, *** hun dibînin kalek min kaşî nivînê dike û hun dipirsin çima ez digirîm çima pore xwe dirûçikînim.va lêvên min çêje nakî. *** Şev e dilyarê min pencere tarî ye û nivîn pir in lê xişexişa bazinên min dê nivîna min nîşanî te bike. *** Ewilî min di nav zendê xwe ke bila tu yê min bî paşê tu dikarî xwe li hêtên min ên qedîfeyî bipêçî. *** Lawiko, were de tu were bila serê min qurbana serê te be şevek ji şevên van payîzan mêvanê sîng û berê dosta xwe be