Huğ

zaman uzun süredir donar günü sona bitirenler için buzlanmış geçmiş erirken talihsiz bir kaç anıdır kalan önce gitme telaşı sarar teslim olmuş ruhları, daha erken sıralanırlar bir bir, talihsiz kaderin acele yazılan defterinden bir garip uğultudur kulaklarda çınlayan durunca avare zamanları boşluk çağırır sorular yanıtlanınca iz düşümlerini örter; hem var hem yokken nefeslerinde içini boşaltırken yüce ruh dolar bedenin atıl sessizliğinde.