Türkler ve Osmanlı İmparatorluğu

Türk halklarının kökeni Altay çevresine uzanır ve tarih boyunca kuzeyde Yakutlardan batıda Balkanlara, güneyde İran platosundan doğuda Doğu Türkistan'a kadar geniş bir sahaya yayılmışlardır. Bu büyük topluluk çeşitli boylara ayrılmıştır. Kazak-Kırgızlar, Türkmenler, Özbekler, Kırım Tatarları, Azerbaycan Türkleri ve daha pek çok grup, hem fiziksel görünüm hem yaşam biçimi bakımından farklılıklar gösterse de aynı dil ailesinin ve ortak tarihsel hareketlerin parçalarıdır. Göç yolları, komşu halklarla etkileşimler ve yerleştikleri coğrafyanın koşulları, bu toplulukların bugünkü dağılımını belirleyen temel etmenlerdir. Türk dilleri ise Ural-Altay topluluğunun Altay kolunda yer alır ve yapı bakımından eklemeli oluşları, ses uyumuna dayanan sistemleri ve türetme biçimleriyle karakterizedir. Yakutça gibi arkaik lehçelerden Osmanlı Türkçesine, Çuvaşçadan Çağataycaya uzanan geniş bir yelpaze, bu dil ailesinin tarihsel çeşitliliğini gösterir. Türkçenin Japonca ve Moğolca gibi dillerle benzerlikleri, kelime hazinesinden çok dil işleyişindeki ortak yapısal özelliklerde ortaya çıkar. Söz konusu eser bu bilgileri sistematik bir biçimde sunarak Türk halklarının etnik coğrafyasını, tarih boyunca geçirdiği dönüşümleri, Ural-Altay dil ailesi içindeki yerini, farklı Türk lehçelerinin gelişimini ve Osmanlı İmparatorluğu'nun oluşumunu belirleyen demografik-kültürel temelleri ayrıntılı biçimde işler. Böylece hem Türk dünyasının geniş yapısını hem de Osmanlı'nın bu yapı içindeki konumunu tarihî ve coğrafi verilerle açıklayan çok katmanlı bir çözümleme elde edilir.